فرقه‎سازی از دیرباز به عنوان یکی از ابزارهای کارآمد برای خنثی کردن نیروهای فعال در بدنة یک جامعه به شمار می‌رود. دولت‌های استعمارگر با استفاده از این اهرم، ضمن ایجاد رخنه و شکاف در جامعه و تضعیف پایه‌های مردمی کشورها، بر هویت و فرهنگ مردم خیمه زده و ثروت‌های آنان را تاراج می‌کردند.

در دوران اخیر نیز غربی‌ها با همان اهداف کهنه، تمام توان خود را به کار بسته‌اند تا با تکیه بر برنامه‌های فرهنگی، نظامی، ترور، لشکر کشی، جوسازی، شایعه پراکنی، حزب سازی، دین تراشی و حمایت از گروه‌های ملحد و منافق، شیوه‌های جدیدی از زورگیری را بر ممالک به ویژه دنیای اسلام تحمیل کنند، بر انسان آگاه و بصیر پوشیده نیست که دولت‌های استعمارگر برای حفظ و نگهداری قدرت و حکومت خود در میان سایر ملتها، پیوسته به انواع فتنه‌ها و دسیسه‌ها توسل می‌جویند تا نسل جوان را دچار انحرافات فکری و عقیدتی نمایند.

کتاب حاضر در چهار گفتار تهیه و تنظیم شده است: در گفتار اول، پیشینه بهائیت و در گفتار دوم عقاید بهائیت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. به رابطه بهائیت با استعمار در گفتار سوم پرداخت شده است و در گفتار چهارم به تبلیغ و شیوه‌های تبلیغی بهائیت اشاره شده است.