«مردم‌شناسی فرهنگ مذهبی ایرانیان»، اثری است بر آمده از تدریس دو درس متوالی «مبانی انسان‌شناسی» و «انسان‌شناسی فرهنگ ایران» استاد کریم خان‌محمدی و پژوهش‌های دانشجویان ایشان که ابتدا به صورت موردی در نشریات علمی پژوهشی به نقد و نظر گذاشته شده، آنگاه حول محور مردم‌شناسی در این کتاب، گرد آمده است.

ویژگی این کتاب در آن است که مردم‌شناسی را در رویکرد مذهبی پوییده و مجموعه متناظر و قابل تحلیلی را از رفتارها و کنش‌های مردمان مذهبی کوچه و خیابان گرفته تا طلاب و مدارس علمیه در خود دارد. گردآورنده این اثر که از اساتید دانشگاه باقرالعلوم علیه‌السلام قم است، با نظارت بر این پژوهش‌ها اثری نوین در حوزه مردم‌شناسی آفریده است؛ چرا که نگاه درونی و بومی، کمتر به این توفیقات دست یافته بود.

این اثر در هشت فصل به زیور طبع آراسته شده است که فصل نخست آن «بازنمایی سیدالشهداء علیه‌السلام در وصیت‌نامه‌های شهدای دفاع مقدس» نام دارد

فصل دوم با عنوان «پدیدارشناسی پنجره فولاد مشهدالرضا علیه‌السلام» به دغدغه چندین ساله مؤلف کتاب مربوط می‌شود. مرقد امام رضا علیه‌السلام حاوی نمادهای پیرامونی است که در فرهنگ عمومی مردم نقش ایفا می‌کند. نمادهای مذهبی ضمن اینکه نشان‌دهنده فرهنگ مردم هستند، تأثیر زیادی در بازنمود و تداوم فرهنگ دارند؛ بنابراین، مطالعه نمادها، به‌ویژه نمادهای مذهبی، از منظر مطالعات فرهنگی از اهمیت ویژه برخوردار است.

فصل سوم «نشانه‌شناسی پدیده انگشتر» نام دارد که پدیده انگشتر را به‌عنوان نماد و نشانه‌ای از فرهنگ، در میدان نقش‌جهان اصفهان مورد بررسی نشانه‌شناختی قرار می‌دهد.

«پدیدارشناسی زیارت زنانه» عنوان فصل چهارم است که به بررسی زیارت زنانه به‌عنوان قشر تأثیرگذار جامعه می‌پردازد.

فصل پنجم با عنوان «آسیب‌شناسی مجالس ترحیم» به بررسی مناسک گذار مرگ و آسیب‌های آن به‌عنوان یکی از مهم‌ترین آداب و مناسک ایرانی اختصاص دارد.

خواننده کتاب در فصل ششم با «موانع هجرت طلاب از قم» آشنا می‌شود و علت‌های تمرکز طلاب در شهر قم و عدم بازگشت به شهرهای خویش را خواهد شناخت.

فصل هفتم با عنوان «پدیدارشناسی تجربه زیسته همسران طلاب» به واکاوی نگرش همسران طلاب به سبک طلبگی می‌پردازد. طلاب و روحانیان یکی از گروه‌های مرجع به شمار می‌روند که فراتر از الگوهای کلامی، کنش‌های آنان نیز به‌مثابه الگوهای رفتاری در سبک زندگی دینی موردتوجه بخشی از مردم قرار می‌گیرد؛ بنابراین مطالعه زندگی آنان می‌تواند حائز اهمیت باشد.

آخرین فصل کتاب با عنوان «مدرسه علمیه امام باقر علیه‌السلام قم» گزارش توصیفی از یک مدرسه علمی شیعی است. در این فصل با رویکرد انسان‌شناختی سبک زندگی طلبگی، سیمای مدرسه، فولکلورهای  طلاب به تصویر کشیده شده است.

هرچند موضوع درس و تحقیقات متفرع بر آن عام بوده و تمام زوایای فرهنگ ایرانی را دربر می‌گیرد اما به دلیل علایق شخصی و به تعبیر ماکس وبر «ربط ارزشی» و اقتضای محیط پیرامونی شهر قم، عمده پژوهش‌ها به حوزه فرهنگ مذهبی معطوف است؛ بنابراین، وجه جامع فصول مختلف این کتاب این است که علاوه بر اینکه همگی با روش کیفی انجام یافته به یکی از حوزه‌های فرهنگ مذهبی ایرانیان مربوط است.