تشیع همواره در طول تاریخ با رویدادهای تلخی مواجه بوده که یکی از آنها پیدایش فرقه ضالّه بابیه است که توسط استعمارگران خصوصا انگلیس در زمان قاجار در جهت اهداف استعماری آن‌ها بوجود آمد.

استعمار با هدف گسترش سلطه و تقویت نفوذ، دست به فرقه‌سازی زدند؛ فرقه بابیه یکی از ابزار‌های نفوذ استعمارگران در ایران بود که با تحریف‌گری، دروغ‌بافی، به‌هم آوردن بافته‌ها و اوهام و تعالیم ساختگی به نام مذهب جدید به جنگ و مقابله آشکار با مبانی تشیع پرداخت.

این کتاب به معرفی علی‌محمد شیرازی (مؤسس فرقه بابیت) و ابعاد مختلف زندگی او از تولد و خاندان تأثیرگذارش تا تحصیلات و دعاوی گوناگون وی می‌پردازد. در ادامه به حوادث و آشوب‌های که بابیان رقم زدند، اشاره شده و احکام و آثار بابی مورد نقد قرار گرفته است. نویسنده از دسیسه بیگانگان و علم کردن نایبان دروغین امام زمان (عج) برای جلوگیری از نفوذ علما و مرجعیت در مردم سخن می‌گوید. او در ابتدا خود را مبشر، سپس امام زمان و حتی پیامبر، معرفی و در نهایت، ادعای الوهیت کرد. نویسنده با استفاده از منابع مورد قبول بابیان، به نقد و بررسی آموزه‌ها و احکام این فرقه پرداخته است.