یکی از مؤلفه های مهم فرهنگ اسلامی ایرانیان درهم تنیدگی همه جانبه‌اش با نظامات آیینی- شیعی است. این زیر ساخت آیینی، فارغ از کارکردهای عمومی ایرانیان، همچنین از زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی اصلی تحقق انقلاب اسلامی در ایران به شمار می‌آید، چنان که مناسک خیابانی عاشورایی، که مهمترین و چشمگیرترین آیین فرهنگی کشور است، در جریان تحولات معاصر ایران به باز تولید پدیده راهپیمایی‌های انقلابی انجامید و ادامه راهپیمایی‌ها نیز به سقوط حکومت پهلوی و تشکیل حکومت اسلامی منجر شد.

راهپیمایی به همان اندازه که علت اجتماعی ایجاد انقلاب در ایران است از علل اصلی بقای انقلاب اسلامی درطول سال‌های بعد از پیروزی نیز محسوب می‌شود. این اَبر آیین، که سالیانه در ترازوی ملی در جمهوری اسلامی ایران برگزار می‌شود، یکی از پدیده‌های اجتماعی مهم و چشمگیر ایران و جهان است.

نگارنده این کتاب به دنبال پاسخگویی به این سؤال است که، در عصر حاضر که در آن از مرگ سیاست سخن گفته می‌شود و این دقیقا به معنای بی‌میلی و عدم رغبت مردم به درگیری در سیاست‌های رسمی و نهادینه دولتی است، چگونه مردم ایران هر سال در راهپیمایی 22 بهمن، درحمایت از جمهوری اسلامی علی رغم همه شیطنت‌های دشمنان حماسه‌ای می‌آفرینند که جهانیان از درک آن عاجزند.

نویسنده برای پاسخگویی به این سوال در 6 فصل، پدیده راهپیمایی 22 بهمن را مورد ارزیابی و تحلیل قرار می‌دهد:

 ۱- زمینه‌ها و رویکردها در راهپیمایی پژوهی

۲- جامعه‌شناسیِ جامعه‌شناسی ۲۲بهمن

۳- راهپیمایی ۲۲بهمن و تبیینهای علّی

۴- راهپیمایی ۲۲بهمن و رویکردهای پدیدار شناختی

۵- راهپیمایی ۲۲بهمن و تحلیلهای نمادین و مطالعۀ بازنماییها

۶- راهپیمایی ۲۲بهمن و مطالعات سیاستگذارانه