گرچه در عصر کنونی به موازات پیشرفته دانش بشری در عرصه‌های گوناگون، سهم عمده‌ای از پژوهش‌ها نیز به شناخت و درمان روان آدمی اختصاص یافته و نتایج ارزنده‌ای نیز به بار آورده است‌ اما بی‌گمان راهیابی دقیق به ژرفای ماهیت مسائل روحی انسان و دستیابی به راهکار‌ها و باید و نبایدهای اطمینان‌بخش در این حوزه فارغ از دریچه آموزه‌ها و هدایت‌های قرآن کریم، ناقص و کم اثر خواهد بود.

کتاب پیش‌رو، براساس یکی از رویکردهای موجود در اسلامی سازیِ علوم انسانی، با کمک داده‌های وحیانی به غنی‌سازی یافته‌های بشری پرداخته و با توجه به فقدان امید و آرامش در زندگی انسان مدرن، «نظریه امید» اسنایدر را که در میان روانشناسان، به عنوان نظریه‌ای جامع و کارآمد مطرح است؛ با پشتوانه‌های دینی و تعالیم قرآن کریم تکمیل و تقویت کرده و در نهایت نیز نتایج آن را در میان گروهی از بیماران به آزمون گذاشته است.

این کتاب در قالب سه فصل تنظیم شده است. نویسنده در فصل اول، پس از بیان فرق امید با خوش‌بینی، امیدواری و آرزو به تشریح نظریه ریچارد اسنایدر و جزئیات آن می‌پردازد. در فصل دوم نیز پس از مقدمه به راهکارهای رفتاری قرآن در حوزه فردی و اجتماعی برای افزایش امید و عوامل ناامیدی در قرآن و راه‌های مقابله با آنها پرداخته شده است.

مؤلف در فصل سوم که اصلی ترین بخش این نوشتار به شمار می‌آید، بعد از بحث درباره چگونگی تعامل علوم مختلف با تعالیم قرآن کریم و بیان گزارش مختصری درباره پیشینه مطالعات موجود در این‌باره، بر اساس روش شهید صدر به تطبیق و تحلیل مباحث فصول قبل پرداخته و در این تحلیل و بررسی، به وجه افتراق و اشتراک هریک از مباحث امید در حل مشکلات بشر توجه کرده است. او سپس با استفاده از آگاهی‌های تخصصی روانشناسی، به تحلیل روانشناختی مفاهیم قرآن کریم درباره امید نیز اشاره کرده است.