زنان در نگاه ادیان توحیدی اصیل و به ویژه دین مبین اسلام از نظر داشتن زمینه کسب سعادت و کمال  با مردان یکسان انگاشته شده‌ند و آنان با هم هیچ تفاوتی جز به سبب تقوا و معرفت و شناخت ندارند. ولی به علت وجود مراتب اجتماعی مختلف در دین اسلام، جایگاه زنان، تعریف شده و معین است.

در اسلام نه تنها زنان از کسب دانش بازداشته نشده‌اند، بلکه بردانش‌ورزی کسب علم تشویق شده‌اند. بانوان دانشمند و پارسا با وجود تمام مسئولیت‌های مهم خانوادگی، نقش بارز و افتخارآفرین در پاسداری از فرهنگ قرآن و عترت داشته، در نشر تفسیر و حدیث گام‌های بلندی برداشته‌اند و امروز که به برکت انقلاب اسلامی، حوزه‌های علمیه خواهران در سراسر ایران و جهان می‌درخشد، توجه به جنبۀ الگو بودن بانوان ابرار، بیشتر احساس می‌شود.زنان مسلمان در مبارزات اجتماعی، در عرصۀ سازندگی، در تلاش فرهنگی، در ایمان و اخلاق دینی و فعالیت‌های عبادی و معنوی همیشه فعال بوده‌اند.

در این مجموعه گلشن ابرار بانوان، به سیره علمی و عملی تعدای از بانوان جهان تشیع از سده چهارم قمری تا عصر حاضر پرداخته شده است و به گوشه‌ای از فعالیت‌ها، آثار و تألیفات آن‌ها اشاره شده است.

 در بخشی از متن زندگی خانم فاطمه شیرازی مشهور به بانو مالک آمده است: در سال 1323 قمری در اصفهان متولد شد. نام پدرش میرزا حسن خان شیرازی بود که از تجار اصفهان به شمار می‌رفت. وی در برخی از سخنرانی‌های خود مطالبی از استادان خویش نقل کرده‌اند، اما از استادان وی اطلاعات دقیقی در دست نیست. شروع فعالیت‌های بانو مالک تقریباً به 21 سالگی وی باز می‌گردد. بانو مالک که بعد از وفات همسرش به سبب گریه‌های متوالی، چشمانش کم سو شده بود و جایی را نمی‌دید به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) رفته، با ایشان درددل می‌کند؛ در این هنگام، ناگاه به عنایت حضرت عبدالعظیم (ع) شفا یافته، به امر ایشان به تدریس و تبلیغ دین مأمور می‌شود. کلاس‌های درس وی، با موضوع احکام و تفسیر قرآن کریم، در مساجد، حسینیه‌ها، فاطمیه‌ها، منازل اشخاص و یا منزل خودشان برگزار می‌شد.