شب قدر، به یكی از مساجدی كه برنامه و جمعیت نداشت رفتیم. بیست سی‌نفری شدیم. از هر تیپی از جوانان تا حتی بعضی میان‌سالان هم آمدند. بعضی جوانان مست بودند، ولی به مدد اهل‌بیت علیهم‌السلام شب قدر مفصّلی داشتیم! توبه و آشتی با خدا و قرائت دعای جوشن کبیر با حال و با توضیح معنای جملات.

با آن‌که از اول تا آخر پشت به قبله بودیم چون جهت را نمی‌دانستیم ولی بازهم یكی از بهترین شب‌های قدر عمرمان شد. گمانم همان شب قدر بود كه برای برخی از هزار شب بهتر شد و آینده زندگی‌شان را به‌کلّی تغییر داد و تقدیرشان را حركت در مسیر اهل‌بیت علیهم‌السلام قرارداد. برای دیگران عجیب بود كه تعدادی جوان، سه چهار ساعت در مسجد دعا خوانده‌اند و اشک ریخته‌اند. جوانان هم از اینكه در كنار قرائت دعا، توجه به معنا و تفسیری که بر عبارات ‌شده احساس خوبی داشتند و این گریزها جان‌شان را صفا می‌داد. بعدها عده‌ای تلاش كردند این محفل دعای شب‌های قدر جوانان تعطیل شود، ولی هرسال جمعیت بیشتری در این مراسم شركت می‌کردند. وقتی افراد به‌قول خودشان می‌دیدند سیم دل‌شان بهتر وصل می‌شود تمایل داشتند كه حتماً در این محفل حاضر شوند.