ساکن کوی حنانه یا صدریون در عراق جریانی است که بسیار دیرتر از سایر گروه‌های سیاسی، برای ایران و البته سایر کشورها شناخته شد و کمتر کسی در روزهای منتهی به سقوط صدام تخمین درستی از وزن این جریان داشت.

اما این جریان که آن روزها، رهبری جوان را به خود می‌دید، به‌ تدریج توانست با نقشی عمدتاً سلبی، صحنه سیاسی عراق را تحت تأثیر قرار دهد؛ جریانی پُرسروصدا که باید دید با چه معیار و ملاکی توانست توده‌های عراقی را به خود جذب نماید و هواداران پرشورش را در صحنه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی به خط کند.

این اثر پژوهشی برای شناخت این جریان است و سعی دارد شیوه‌ها و الگوهای جذب بدنه اجتماعی را در جریان صدر ریشه‌یابی و روش‌شناسی نماید.